ໜັງສືພິມ ປະຊາຊົນ

ແນວຄິດ ໄກສອນ ພົມວິຫານ ກ່ຽວກັບການກໍ່ສ້າງພະນັກງານ

ເຜີຍແຜ່ໂດຍ: ທ່ານ ສິດທິພອນ ຣາຊະພົນ ເວລາ: 06/05/2020 10:12:43 ຈຳນວນຢ້ຽມຊົມ 8665 ຄັ້ງ

ນັບແຕ່ມື້ສ້າງຕັ້ງພັກປະ ຊາຊົນ ປະຕິວັດລາວ ເປັນຕົ້ນມາບໍ່ວ່າເວລາໃດພັກເຮົາ ກໍໄດ້ຖື ສຳຄັນຕໍ່ກັບການກໍ່ສ້າງ ແລະ ບຳລຸງຖັນແຖວພະນັກງານທຸກປະເພດ. ພະນັກງານເປັນຜູ້ຕັດສິນຜົນໄດ້ຜົນເສຍໃນການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດແນວທາງນະໂຍບາຍຂອງພັກ, ວຽກຈະຊ້າ ຫຼື ໄວ, ມີປະສິດທິຜົນ ຫຼື ບໍ່ນັ້ນ ຂຶ້ນກັບພະນັກງານເປັນຜູ້ຕັດສິນ. ພ້ອມນີ້ ພະນັກງານກໍຍັງເປັນຜູ້ ປຸກລະດົມຂົນຂວາຍ, ໂຄສະນາສຶກສາອົບຮົມ, ເປັນຜູ້ນຳເອົາຄວາມມຸ່ງມາດປາຖະ ໜາຂອງປະຊາຊົນມາສ່ອງແສງໃຫ້ ພັກ-ລັດ ເພື່ອປັບປຸງ ແນວທາງນະໂຍບາຍໃຫ້ສອດ ຄ່ອງກັບສະພາບການຕົວຈິງໃນແຕ່ລະໄລຍະ. ປະທານ ໄກສອນ ພົມວິຫານ ໄດ້ໃຫ້ທັດສະນະວ່າ: “ບັນຫາສຳຄັນທີ່ສຸດບັນຫາໜຶ່ງໃນວຽກງານສ້າງພັກແມ່ນວຽກງານກໍ່ສ້າງບຳລຸງພະນັກງານຢາກປະຕິບັດແນວທາງນະໂຍບາຍຂອງພັກ ໄດ້ຕ້ອງມີກຳລັງພະນັກງານທີ່ເຂັ້ມແຂງພະນັກງານເປັນທຶນຮອນອັນປະເສີດທີ່ສຸດຂອງພັກ, ເປັນຜູ້ນຳພາປະຊາຊົນ, ເປັນຜູ້ຮັບໃຊ້ປະຊາຊົນ,ເປັນ ຂົວຕໍ່ລະຫວ່າງພັກກັບປະຊາ ຊົນ, ຫຼັງຈາກພັກໄດ້ມີນະໂຍ ບາຍອັນຖືກຕ້ອງແລ້ວ ທຸກວຽກງານປະຕິວັດຂອງພັກຈະດີ ຫຼື ຮ້າຍ, ຈະມີໄຊ ຫຼື ປະລາໄຊ ກໍລ້ວນແຕ່ແມ່ນພະນັກ ງານຂອງພັກເປັນຜູ້ຕັດສິນ”.(ໄກສອນ ພົມວິຫານ ນິພົນເລືອກເຟັ້ນເຫຼັ້ມ I, ປີ 1985, ໜ້າທີ 68-69).
ວຽກງານພະນັກງານເປັນວຽກທີ່ຫຍຸ້ງຍາກສັບສົນ ແລະ ລະອຽດອ່ອນ ເພາະວ່າ ແມ່ນວຽກວິທະຍາສາດກ່ຽວກັບຄົນ. ປະທານ ໄກສອນ ພົມວິຫານ ໄດ້ກ່າວໄວ້ວ່າ: “ຕ້ອງຮູ້ພະນັກ ງານ, ເຂົ້າໃຈພະນັກງານ, ຮັກພະນັກງານ ແລະ ຮູ້ນຳໃຊ້ພະ ນັກງານ... ພວກເຮົາຕ້ອງຮັບຮູ້ຄວາມເປັນຈິງທີ່ວ່າ ຖັນແຖວພະນັກງານຂອງພວກເຮົາຍັງຕິດພະຍາດຮ້າຍແຮງຊະນິດໜຶ່ງນັ້ນຄື ພະຍາດຂີ້ຄ້ານອ່ານ, ຂີ້ຄ້ານຄົ້ນຄວ້າ ຮໍ່າຮຽນ, ຂີ້ຄ້ານຄິດຫງຳ, ບໍ່ສະແຫວງຫາຄວາມ ຮູ້ ແລະ ບົດຮຽນໃໝ່ໆ, ມັກຢູ່ຊື່ໆຕາມຄວາມຊິນເຄີຍເກົ່າແບບຊາວນາຜູ້ຜະລິດນ້ອຍ, ດັ່ງນັ້ນ ວຽກງານພະນັກງານຈຶ່ງເປັນວຽກທີ່ຕ້ອງໄດ້ເຮັດຢ່າງເນື່ອງນິດລຽນຕິດ, ເຮັດຢ່າງມີແຜນການ, ມີຈຸດສຸມ, ຈຸດເລັ່ງຢ່າງຈະແຈ້ງ ພ້ອມທັງ ເຮັດຢ່າງຄົບຊຸດ ເລີ່ມແຕ່ການເລືອກເຟັ້ນກໍ່ສ້າງ, ການບັນຈຸ, ສັບຊ້ອນຈັດວາງ, ການຄຸ້ມ ຄອງ-ປ້ອງກັນ, ການຕີລາຄາ ແລະ ການປະຕິບັດນະໂຍບາຍດ້ານຕ່າງໆຕໍ່ພະນັກງານມັນເປັນສາຍພົວພັນແບບກາຍອິນຊີ, ມີການຂຶ້ນແຜນກໍ່ສ້າງພະນັກງານຢ່າງຈະແຈ້ງຈະຮັບປະກັນການດັດສົມຖັນແຖວພະນັກງານແຕ່ລະພາກສ່ວນ, ແຕ່ລະຂົງ ເຂດ ແລະ ແຕ່ລະຮຸ່ນສືບທອດ ໂດຍຕິດພັນສອດຄ່ອງ ແລະ ຕອບສະໜອງກັບໜ້າທີ່ການເມືອງຂອງພັກແຕ່ລະໄລຍະ, ບໍ່ ຄວນກໍ່ສ້າງພະນັກງານຕາມມີ ຕາມເກີດ ໂດຍບໍ່ມີແຜນກໍ່ ສ້າງແມ່ນຈະຕົກເຂົ້າໃສ່ສະ ພາບພະນັກງານເຫຼືອບໍ່ພໍ ຄືດັ່ງປັດຈຸບັນ” (ແນວຄິດຂອງປະທານ ໄກສອນ ພົມວິຫານ ໃນການສ້າງ ແລະ ຂະຫຍາຍລະບອບປະຊາທິປະໄຕ ປະຊາ ຊົນ ຕາມເສັ້ນທາງສັງຄົມນິ ຍົມ, ປີ 2006, ໜ້າທີ 167). ການກໍ່ສ້າງພະນັກງານຕ້ອງເລັ່ງໃສ່ພະນັກງານສາມຮຸ່ນ, ສາມປະເພດຄື: ພະນັກງານ ອາວຸໂສ, ພະນັກງານຮຸ່ນກາງ ແລະ ພະນັກງານ ວິຊາການ-ເຕັກນິກວິທະຍາສາດ, ໃນນັ້ນຕ້ອງເອົາໃຈໃສ່ກໍ່ສ້າງພະ ນັກງານເພດຍິງ, ເຜົ່າ ແລະ ພະນັກງານໜຸ່ມແໜ້ນ ສືບທອດປ່ຽນແທນ. ການກໍ່ສ້າງພະນັກງານຕ້ອງໄປຕາມຫຼັກ ການ, ມີແຜນການກຳນົດສ້າງພະນັກງານ, ການສັບຊ້ອນຈັດວາງພະນັກງານ, ການຄຸ້ມ ຄອງນຳໃຊ້ພະນັກງານ, ການ ກວດກາຕີລາຄາປະເພດພະ ນັກງານ ແລະ ວຽກນະໂຍບາຍຕໍ່ພະນັກງານ.
ປະທານ ໄກສອນ ພົມ ວິຫານ ໄດ້ຢັ້ງຢືນຕື່ມວ່າ: “ຕ້ອງວາງແຜນກຳນົດ ແລະ ແຜນການ ກໍ່ສ້າງພະນັກງານຢ່າງຮອບດ້ານ, ຕາມລວງ ກວ້າງ ແລະ ລວງເລິກ ເພື່ອໃຫ້ມີຖັນແຖວພະນັກງານທີ່ຮູ້ເຮັດວຽກເສດຖະກິດ, ຮູ້ເຮັດທຸລະກິດ, ຮູ້ເຮັດວຽກກັບຄົນ ແລະ ກ້າວຂຶ້ນກຳວິທະຍາສາດຄຸ້ມຄອງທີ່ທັນສະໄໝໄດ້. ຕ້ອງເອົາໃຈໃສ່ກໍ່ສ້າງພະນັກງານທັງ 4 ປະເພດ: ຄຸ້ມຄອງທຸລະກິດ, ຄຸ້ມຄອງລັດ, ພະນັກງານວິທະຍາສາດເຕັກນິກ, ພະນັກງານວິຊາສະເພາະ. ຖືເອົາການ ກໍ່ສ້າງຕາມໂຄງການໄລຍະຍາວ,
ເປັນລະບົບ ແລະ ກໍ່ສ້າງຄືນໃໝ່ຢູ່ໃນຂະບວນວິວັດແຫ່ງ ການເຮັດວຽກງານເປັນສອງແບບວິທີຕົ້ນຕໍ ໃນການສ້າງພະນັກ ງານຕ້ອງວາງແຜນການ..ທີ່ແທດຕົວຈິງໃນການສ້າງຖັນແຖວພະນັກງານສຳຮອງ. ພະ ນັກງານທຸກຄົນທີ່ພວມດໍາລົງຕໍາແໜ່ງຢູ່ນັ້ນ, ເປັນຕົ້ນແມ່ນສະຫາຍຫົວໜ້າຕ້ອງຮັບຜິດຊອບວຽກງານບຳລຸງພະ ນັກງານ ສໍາຮອງ, ຮັບປະກັນໃຫ້ແກ່ພະນັກງານທີ່ມີ ອະນາຄົດໄດ້ຮໍ່າຮຽນ, ຄົ້ນຄວ້າເພື່ອຂະ ຫຍາຍຄວາມຮູ້-ຄວາມສາ ມາດ ແລະ ສະຕິປັນຍາຂອງ ເຂົາເຈົ້າ. ຕ້ອງດັດແປງການແບ່ງງານ, ແບ່ງຂັ້ນຄຸ້ມຄອງພະນັກງານຕາມທິດທີ່ວ່າ: ເອົາການກຳວຽກຕິດແໜ້ນກັບການກຳຄົນ, ເປີດກວ້າງສິດຂອງຂະແໜງການຂັ້ນຕ່າງໆ ແລະ ຮາກຖານໃນການຄຸ້ມຄອງພະນັກງານ. ປະຕິບັດຂໍ້ກໍານົດກ່ຽວກັບພະນັກງານຢ່າງເຂັ້ມງວດ, ຮັບປະກັນປະຊາທິປະໄຕ, ເປັນໝູ່ຄະນະ ຢ່າງແທ້ຈິງ, ຕ້ານແບບແຜນເຮັດວຽກທີ່ເອົາແຕ່ຮູບນອກ, ຕາມລຳພັງໃຈ, ບໍ່ມີຫຼັກການ. ຄະນະພັກ ແລະ ຫົວໜ້າຂັ້ນ ຕ່າງໆຕ້ອງເຮັດວຽກງານພະ ນັກງານໂດຍຕົນເອງ, ແບ່ງເວລາເພື່ອໃກ້ຊິດຕິດແທດ, ຊອກເຫັນ, ເລືອກເຟັ້ນ ແລະ ບຳລຸງພະນັກງານ, ເປັນຕົ້ນພະນັກງານທີ່ມີອະນາຄົດ. ປັບປຸງບູລະນະລະບົບເສນາທິການດ້ານວຽກງານພະນັກ ງານ, ບໍ່ປະໃຫ້ບຸກຄົນທີ່ບໍ່ມີຄຸນສົມບັດຢ່າງພຽງພໍ, ຮັກສາເດີມ, ຄັບແຄບ, ອະຄະຕິ ເຂົ້າເຮັດວຽກງານຄຸ້ມຄອງພະນັກ ງານ”(ໄກສອນ ພົມວິຫານ ນິພົນເລືອກເຟັ້ນເຫຼັ້ມ II ປີ 1987, ໜ້າທີ 372-373).
ພ້ອມກັນນີ້ ປະທານ ໄກສອນ ພົມວິຫານ ຍັງໄດ້ໃຫ້ທັດສະນະຕໍ່ການກໍ່ສ້າງພະນັກງານ ວ່າ: “ຕ້ອງເອົາຜູ້ທີ່ເປັນຕົວແທນທີ່ແທ້ຈິງໃຫ້ ປະຊາຊົນຜູ້ອອກແຮງງານ ແລະ ມີຄວາມຈົງຮັກພັກດີຕໍ່ຜົນປະໂຫຍດຂອງປະຊາຊົນເຂົ້າກຳຕຳແໜ່ງອັນສຳຄັນໃນອຳນາດການປົກຄອງປະຊາຊົນ. ຢາກເຮັດໄດ້ແນວນັ້ນຈະຕ້ອງ ເລືອກເຟັ້ນພະນັກງານຜູ້ທີ່ດີຢູ່ໃນຊົນຊັ້ນພື້ນຖານ, ບຳລຸງ ແລະ ຍົກລະດັບການເມືອງ, ວິຊາການ ແລະ ວິທີເຮັດວຽກຂອງເຂົາເຈົ້າໃຫ້ສູງຂຶ້ນ ເພື່ອໃຫ້ເຂົາເຈົ້າສາມາດເປັນຫຼັກ ແຫຼ່ງແກ່ນສານຢູ່ໃນອຳນາດການປົກຄອງທຸກຂັ້ນ” (ໄກສອນ ພົມວິຫານ ນິພົນເລືອກເຟັ້ນເຫຼັ້ມ I, ປີ 1985, ໜ້າທີ 56). “ໃນການເລືອກເຟັ້ນ, ນຳໃຊ້, ສັບຊ້ອນ, ເລື່ອນຊັ້ນ, ພະນັກງານຕ້ອງຖືດ້ານຄຸນສົມບັດ ປະຕິວັດ ແລະ ດ້ານຄວາມສາມາດເປັນສຳຄັນ, ບໍ່ເບິ່ງເບົາດ້ານໃດດ້ານໜຶ່ງ, ແຕ່ຕ້ອງເອົາຄຸນສົມບັດປະຕິວັດເປັນກົກ,... ໃນຄວາມສາມັກ ຄີພາຍໃນ ແລະ ສາມັກຄີກັບມະຫາຊົນໄດ້ ຫຼື ບໍ່? ໃນການກໍ່ສ້າງບຳລຸງພະນັກງານຕ້ອງເຮັດ ທາງດ້ານການເມືອງ, ຄຸນສົມບັດປະຕິວັດທັງທາງດ້ານວັດທະນະທຳ ແລະ ວິຊາສະເພາະ, ແຕ່ຕ້ອງຖືການບໍາລຸງຫຼັກໝັ້ນການເມືອງແນວ ຄິດ ແລະ ຄຸນສົມບັດປະຕິວັດເປັນພື້ນຖານ. ພັກຕ້ອງມີນະ ໂຍບາຍພະນັກງານຢ່າງຖືກ ຕ້ອງ, ຮອບດ້ານ, ຍາວນານສຳ ລັບທຸກປະເພດພະນັກງານການເມືອງ, ການທະຫານ, ເສດຖະກິດ, ວັດທະນະທຳ ແລະ ໃນທຸກຂອດ...”(ໄກສອນ ພົມວິຫານ ນິພົນເລືອກເຟັ້ນເຫຼັ້ມ I, ປີ 1985, ໜ້າທີ 166).
ໃນໄລຍະຜ່ານມາ, ການໝູນໃຊ້ແນວຄິດຂອງ ປະທານ ໄກສອນ ພົມວິຫານ ເຂົ້າໃນ ການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດການກໍ່ສ້າງພະນັກງານຢູ່ປະເທດເຮົາໄດ້ສະແດງອອກຢູ່ໃນບັນດາ ມະຕິກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຂອງພັກແຕ່ລະຄັ້ງ ແລະ ໃນເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ X ຂອງ ພັກ ກໍໄດ້ເນັ້ນວ່າ: “... ພັກກຳອຳນາດຕ້ອງກຳພະນັກງານໃຫ້ແໜ້ນ ແລະ ຄຸ້ມຄອງພະນັກງານໃຫ້ດີ...ຕ້ອງປ່ຽນແປງໃໝ່ເນື້ອໃນ ແລະ ວິທີການປະຕິບັດຕົວຈິງກ່ຽວກັບວຽກງານພະນັກ ງານ ໂດຍເລີ່ມຈາກການຂຶ້ນແຜນກຳນົດພະນັກງານ ແລະ ແຜນກໍ່ສ້າງ, ບຳລຸງຍົກລະດັບ ພະນັກງານ, ການຈັດວາງສັບຊ້ອນ, ການເຄື່ອນຍ້າຍ ແລະ ການຄຸ້ມຄອງ-ນຳໃຊ້, ການຕິດຕາມ ກວດກາຕີລາຄາ ແລະ ການປະຕິບັດນະໂຍບາຍຕໍ່ພະນັກງານ...” (ເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ ຄັ້ງທີ X ຂອງພັກປະຊາຊົນ ປະຕິວັດລາວ, ປີ 2016, ໜ້າທີ 68). ໃນໄລຍະຜ່ານມາ, ພັກເຮົາໄດ້ສຸມໃສ່ກໍ່ສ້າງແຜນກໍານົດພະນັກງານນໍາພາ-ຄຸ້ມຄອງແຕ່ລະຂັ້ນ ຊຶ່ງເປັນບ່ອນ ອີງໃຫ້ແກ່ການກໍ່ສ້າງ-ບໍາລຸງ, ຈັດວາງ, ສັບຊ້ອນຢ່າງຕັ້ງໜ້າ; ຂະແໜງການ ແລະ ທ້ອງຖິ່ນຈໍານວນໜຶ່ງໄດ້ຫັນເອົາພະນັກງານຫຼັກແຫຼ່ງຂອງຕົນລົງສູ່ທ້ອງຖິ່ນ, ເມືອງ, ຮາກຖານ ເພື່ອສ້າງເປັນພະນັກງານສືບທອດ, ປ່ຽນແທນ ແລະ ຮັບໃຊ້ການກະກຽມກອງປະຊຸມໃຫຍ່ 3 ຂັ້ນຂອງພັກ; ຜ່ານຂະບວນການດັ່ງກ່າວໄດ້ເຮັດໃຫ້ຂະບວນການເລືອກເຟັ້ນນໍາໃຊ້ພະນັກງານມີການຫັນປ່ຽນດີຂຶ້ນ, ພະນັກງານໜຸ່ມມີຄວາມຮູ້-ຄວາມສາມາດ ແລະ ໄດ້ຜ່ານຂະບວນການວຽກງານຕົວຈິງປະກອບເຂົ້າໃນໂຄງປະ ກອບຄະນະບໍລິຫານງານພັກຂັ້ນຕ່າງໆເພີ່ມຂຶ້ນ; ເອົາໃຈໃສ່ປະຕິບັດນະໂຍບາຍດ້ານວັດ ຖຸ, ຈິດໃຈຕໍ່ພະນັກງານໄດ້ດີພໍສົມຄວນເຮັດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າມີຄວາມອຸ່ນອ່ຽນທຸ່ນທ່ຽງໃນການປະຕິບັດໜ້າທີ່. ພ້ອມກັນນັ້ນ ຍັງໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ກໍ່ສ້າງ ແລະ ບຳລຸງຍົກລະດັບພະນັກງານຢູ່ໃນລະບົບໂຮງຮຽນພັກ ໂດຍຖືເອົາການຍົກສູງຄຸນນະພາບ ແລະ ຄວາມຮູ້-ຄວາມສາມາດດ້ານການນຳພາຈັດຕັ້ງປະຕິບັດ ເປັນອັນຕົ້ນຕໍ (ບໍ່ແລ່ນນຳປະລິມານ ແລະ ບໍ່ຖືເອົາການໄດ້ປະລິນຍາບັດດ້ານວຸດທິການສຶກສາເປັນຕົ້ນຕໍ) ຮີບຮ້ອນປັບປຸງເນື້ອໃນຫຼັກສູດ, ຍົກລະດັບຖັນແຖວຄູ-ອາຈານ, ປ່ຽນແປງແບບວິທີການຮຽນ-ການສອນ, ເອົາໃຈໃສ່ຄັດເລືອກເປົ້າໝາຍເຂົ້າຮຽນໃຫ້ໄປຕາມແຜນກຳນົດ ແລະ ມາດຖານແຕ່ ລະຕຳແໜ່ງງານ. ກຳນົດລະບຽບການ-ກົນໄກ ຄຸ້ມຄອງໂຮງຮຽນພັກ ແລະ ສູນຝຶກອົບຮົມດ້ານການເມືອງ-ການປົກຄອງຢູ່ທ້ອງຖິ່ນ ແລະ ຂະແໜງການ; ເລັ່ງລັດການກໍ່ສ້າງ ແລະ ບຳລຸງຍົກລະດັບພະນັກງານໃຫ້ເມືອງ ແລະ ບ້ານຕາມທິດ 3 ສ້າງ, ຈັດຕັ້ງຝຶກອົບຮົມໃຫ້ແກ່ພະນັກງານ ຂັ້ນບ້ານຢ່າງເປັນລະບົບ, ຕໍ່ເນື່ອງ ແລະ ທົ່ວເຖິງ ເພື່ອສ້າງໃຫ້ໄດ້ພະນັກງານກັບທີ່ທີ່ເປັນຫຼັກແຫຼ່ງໃນຂະບວນການສ້າງບ້ານພັດທະນາ. ຜ່ານການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດແຜນການກໍ່ສ້າງພະນັກງານໃນໄລຍະຜ່ານມາເຫັນວ່າມີບາດກ້າວຂະຫຍາຍຕົວ. ປີ 2018 ທົ່ວປະເທດມີພະນັກງານ-ລັດຖະ ກອນທັງໝົດ 184.161 ຄົນ, ຍິງ 84.745 ຄົນ, ໃນນັ້ນ; ຂັ້ນສູນກາງ 26.619 ຄົນ, ຍິງ 11.655 ຄົນ, ຢູ່ແຂວງ 37.053 ຄົນ, ຍິງ 15.563 ຄົນ, ຂັ້ນເມືອງ 120.489 ຄົນ, ຍິງ 57.527 ຄົນ; ລະດັບວິຊາສະເພາະເໜືອປະລິນຍາຕີຂຶ້ນໄປ 9.771 ຄົນ, ຍິງ 2.550 ຄົນ, ປະລິນຍາຕີ ແລະ ອະນຸປະລິນຍາ 59.877 ຄົນ, ຍິງ 24.158 ຄົນ, ຊັ້ນກາງ 41.335 ຄົນ, ຍິງ 22.282 ຄົນ, ຊັ້ນຕົ້ນ 8.901 ຄົນ, ຍິງ 4.393 ຄົນ, ບໍ່ມີຊັ້ນວິຊາສະເພາະ 1.726 ຄົນ, ຍິງ 726 ຄົນ. ບັນດາໝາກຜົນທີ່ຍາດມາໄດ້ນັ້ນ, ນອກຈາກມີການຊີ້ນໍາ-ນໍາພາຈາກສູນກາງພັກ ແລ້ວ, ປັດໄຈສໍາຄັນຕັດສິນໂດຍກົງແມ່ນຄວາມບຸກບືນ, ສູ້ຊົນຂອງ ຄະນະພັກ, ຄະນະຈັດຕັ້ງແຕ່ລະຂັ້ນ ກໍຄືພະນັກງານຂະແໜງຈັດຕັ້ງທຸກສະຫາຍທີ່ໄດ້ທຸ້ມເທເຫື່ອແຮງ, ສະຕິປັນຍາຂອງຕົນໃນການຈັດຕັ້ງຜັນຂະຫຍາຍແນວຄິດຂອງ ປະທານ ໄກສອນ ພົມວິຫານ ກ່ຽວກັບວຽກງານກໍ່ສ້າງພະນັກ ງານດ້ວຍຄວາມຈົງຮັກພັກດີ, ມີຄວາມຮັບຜິດຊອບ ແລະ ມີຈິດໃຈເສຍສະຫຼະສູງ. ຈາກຜົນສຳເລັດໃນການໝູນໃຊ້ ແລະ ຈັດຕັ້ງຜັນຂະຫຍາຍແນວຄິດ ປະທານ ໄກສອນ ພົມວິຫານ ກ່ຽວກັບການກໍ່ສ້າງພະນັກງານຢູ່ປະເທດເຮົາເຫັນວ່າຍັງມີຫຼາຍບັນຫາທີ່ຈະຕ້ອງໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ປັບປຸງແກ້ໄຂ ເປັນຕົ້ນແມ່ນ ປັດຈຸບັນການກໍ່ສ້າງພະນັກງານໄດ້ຫຼາຍສົມ ຄວນໃນແຕ່ລະປີ, ນັບທັງດ້ານທິດສະດີການເມືອງ ແລະ ວິຊາສະເພາະ, ແຕ່ເບິ່ງດ້ານຄຸນ ທາດການເມືອງພະນັກງານຈຳນວນໜຶ່ງຍັງບໍ່ທັນໜັກແໜ້ນ, ຂາດຄຸນສົມບັດສິນທຳປະຕິວັດ, ຄວາມເປັນແບບຢ່າງນໍາໜ້າຍັງບໍ່ທັນໄດ້ດີ, ເຫັນຜົນປະໂຫຍດສ່ວນຕົວສູງກວ່າຜົນປະໂຫຍດສ່ວນລວມ; ມີແນວຄິດປຽບທຽບຊັ່ງຊາ, ບ່ອນໃດທີ່ຕິດພັນກັບຜົນປະໂຫຍດຢາກເຮັດກົງກັນຂ້າມບ່ອນໃດບໍ່ຕິດພັນກັບຜົນປະໂຫຍດແມ່ນບໍ່ຢາກເຮັດ; ການກໍ່ສ້າງໄດ້ພະນັກງານທີ່ມີລະດັບການສຶກສາຖ້າທຽບໃສ່ເມື່ອກ່ອນ ເພີ່ມຂຶ້ນຈຳນວນຫຼາຍສົມຄວນ ນັບທັງດ້ານທິດສະດີ ແລະ ວິຊາສະເພາະ ແຕ່ຖ້າທຽບໃສ່ຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການຂອງໜ້າທີ່ວຽກ ງານໃນໄລຍະໃໝ່ ເຫັນວ່າຍັງບໍ່ທັນພຽງພໍ. ການສ້າງແຜນກໍ່ສ້າງພະນັກງານບໍ່ທັນຕິດພັນ ກັບແຜນກໍານົດພະນັກງານ, ພາໃຫ້ບາງຂົງເຂດວຽກງານເກີດມີປະກົດການພະນັກງານ ເຫຼືອບໍ່ພໍ, ບໍ່ທັນມີນະໂຍບາຍເພື່ອກະຕຸກຊຸກຍູ້ຜູ້ທີ່ຮຽນດີ, ຮຽນເກັ່ງ ເພື່ອສ້າງເປັນຊ່ຽວຊານ ສະເພາະດ້ານໃດດ້ານໜຶ່ງ; ບໍ່ທັນມີການປະເມີນຜົນເປັນແຕ່ລະໄລຍະຢ່າງລະອຽດນັບທັງເວລາກຳລັງສຶກສາ ແລະ ພາຍຫຼັງສຳເລັດການສຶກສາ; ການກໍ່ສ້າງພະນັກງານຍັງບໍ່ທັນອີງໃສ່ມາດຖານ ແລະ ເງື່ອນໄຂທີ່ໄດ້ກໍານົດໄວ້. ການສົ່ງພະ ນັກງານໄປຍົກລະດັບບໍ່ທັນເລືອກເຟັ້ນໄດ້ຜູ້ທີ່ດີເດັ່ນໃນຂະບວນການ, ບໍ່ທັນໄດ້ອີງໃສ່ແຜນກຳນົດທີ່ໄດ້ວາງໄວ້ໃນການກໍ່ສ້າງພະນັກງານສືບທອດ-ປ່ຽນແທນແຕ່ລະຂັ້ນ, ເຮັດໃຫ້ເກີດພະນັກງານຈຳນວນໜຶ່ງ ເວລາໄດ້ ໄປຄົ້ນຄວ້າຮໍ່າຮຽນບໍ່ຕັ້ງໃຈຮຽນ, ໃຊ້ຈ່າຍຟຸມເຟືອຍ, ເມື່ອຈົບກັບໄປກົມກອງເຮັດວຽກງານບໍ່ໄດ້ມາດຖານ, ນຳພາບໍ່ໄດ້, ຮຽນເພື່ອເອົາຊັ້ນ-ຂັ້ນເງິນເດືອນ ແຕ່ການປະຕິບັດໜ້າທີ່ບໍ່ມີຄຸນນະພາບ, ສວຍໃຊ້ໜ້າທີ່ຕຳແໜ່ງ ຫຼື ຊ່ອງຫວ່າງຫາຜົນປະໂຫຍດ ພາໃຫ້ເກີດມີການສໍ້ລາດບັງຫຼວງຂຶ້ນ.
ເພື່ອສືບຕໍ່ໝູນໃຊ້ແນວຄິດຂອງປະທານ ໄກສອນ ພົມວິຫານ ກ່ຽວກັບການກໍ່ສ້າງພະນັກ ງານໃຫ້ກາຍເປັນຮູບປະທຳນັ້ນ ຈະຕ້ອງໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ຝຶກຝົນຫຼໍ່ຫຼອມພະນັກງານໃຫ້ມີຄຸນທາດການເມືອງໜັກແໜ້ນ, ມີຄຸນສົມບັດສິນທຳປະຕິວັດ ແລະ ແບບແຜນການດຳລົງຊີວິດທີ່ປອດໃສຂາວສະອາດ, ສ້າງພະນັກງານໃຫ້ມີຄວາມຮູ້ -ຄວາມສາມາດດ້ວຍຫຼາຍຮູບ, ຫຼາຍ ລະດັບ, ກໍ່ສ້າງພະນັກງານໜຸ່ມນ້ອຍທີ່ມີຄຸນສົມບັດສິນທຳປະຕິວັດຢ່າງແທ້ຈິງ, ມີຄຸນທາດການເມືອງໜັກແໜ້ນສະເໝີຕົ້ນສະເໝີ ປາຍ, ມີແນວຄິດຫຼັກໝັ້ນຊົນຊັ້ນ, ຮູ້ຈຳແນກມິດສັດຕູຢ່າງຈະແຈ້ງ, ມີຄວາມຈົງຮັກພັກດີຕໍ່ປະເທດຊາດ, ເປັນແບບຢ່າງໃຫ້ແກ່ມະຫາຊົນ, ເຫັນແກ່ຜົນປະໂຫຍດສ່ວນລວມສູງກວ່າຜົນປະໂຫຍດສ່ວນຕົວ, ມີຄວາມຮັບຜິດຊອບສູງຕໍ່ການປະຕິບັດໜ້າທີ່ວຽກງານທີ່ຂັ້ນເທິງມອບໝາຍໃຫ້. ການກໍ່ ສ້າງພະນັກງານໃຫ້ມີຄວາມ ຮູ້-ຄວາມສາມາດທາງດ້ານທິດສະດີ ແລະ ວິຊາສະເພາະໃຫ້ສູງຂຶ້ນນັ້ນຕ້ອງໄດ້ກໍ່ສ້າງທັງໄລຍະສັ້ນ ແລະ ໄລຍະຍາວ ໂດຍເນັ້ນໜັກທາງດ້ານຄຸນນະພາບເປັນຕົ້ນຕໍ ເພື່ອແນໃສ່ກໍ່ສ້າງໃຫ້ໄດ້ຜູ້ທີ່ມີຫຼັກໝັ້ນການເມືອງໜັກແໜ້ນ, ຫຼີກ ເວັ້ນການກໍ່ສ້າງພະນັກງານທີ່ບໍ່ມີຄຸນນະພາບ ແລະ ພະນັກງານທີ່ບໍ່ໄດ້ມາດຖານ ຫຼື ພະນັກງານທີ່ບໍ່ມີຫຼັກໝັ້ນຊົນຊັ້ນ; ອົງການຈັດຕັ້ງທຸກຂັ້ນຄວນຂຶ້ນແຜນກໍານົດການກໍ່ສ້າງພະນັກງານຢ່າງລະອຽດ, ເຮັດເປັນປະຈຳຕໍ່ເນື່ອງ ເພື່ອຮັບປະກັນໃນການກໍ່ສ້າງພະນັກງານທັງ 3 ປະເພດ, 2 ລະບົບໄປພ້ອມກັນຄື: ພະນັກງານນໍາພາ, ພະ ນັກງານຄຸ້ມຄອງ ແລະ ພະ ນັກງານວິຊາການ; ລະບົບບຳ ລຸງໄລຍະສັ້ນ ແລະ ໄລຍະ ຍາວ, ສິ່ງສຳຄັນຕ້ອງສ້າງໃຫ້ໄດ້ພະນັກງານ ຫຼັກແຫຼ່ງສືບທອດ, ປ່ຽນແທນ ເພື່ອບັນຈຸເຂົ້າຕຳແໜ່ງງານໃຫ້ເໝາະສົມ ແລະ ເປັນລະບົບຕໍ່ເນື່ອງຂອງແຕ່ລະຮຸ່ນພະນັກງານ ໂດຢຶດໝັ້ນຫຼັກການລວມສູນປະຊາທິປະໄຕ, ອີງໃສ່ມາດ ຖານ ແລະ ເງື່ອນໄຂທີ່ກຳນົດໄວ້; ຫຼີກເວັ້ນຫາງສຽງ, ແນວຄິດທ້ອງຖິ່ນ, ຄົນເຈົ້າຄົນຂ້ອຍ, ປະຕິບັດຕາມຫຼັກການນຳພາຂອງພັກຢ່າງເດັດດ່ຽວ; ເວົ້າຕ້ອງໄປຄຽງຄູ່ກັບການກະທຳ, ເວົ້າໜ້ອຍເຮັດຫຼາຍ.
ແນວຄິດ ປະທານ ໄກສອນ ພົມວິຫານ ກ່ຽວກັບການກໍ່ສ້າງ ພະນັກງານມີຄວາມຈຳເປັນພາວະວິໄສ ແລະ ເປັນບັນຫາຮີບດ່ວນ ໂດຍສະເພາະໃນຍຸກເສດຖະກິດຕະຫຼາດ, ການ ເຊື່ອມໂຍງກັບພາກພື້ນ ແລະ ສາກົນ ຍິ່ງມີຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການໃຫ້ພະນັກງານມີຄຸນ ທາດການເມືອງ, ຄຸນສົມບັດສິນທຳປະຕິວັດໜັກແໜ້ນ, ມີຄວາມຮູ້-ຄວາມສາມາດທາງດ້ານທິດສະດີ ແລະ ວິຊາສະເພາະທີ່ແນ່ນອນ. ວຽກງານກໍ່ສ້າງພະ ນັກງານ ແມ່ນຄວາມຮັບຜິດ ຊອບໂດຍກົງຂອງຄະນະພັກທຸກຂັ້ນ ແລະ ພະນັກງານທຸກ ຄົນ. ສະນັ້ນ, ຕ້ອງມີແຜນລະ ອຽດ, ມີຈຸດສຸມຄັກແນ່, ຕິດ ຕາມການເຄື່ອນໄຫວປະຕິບັດໜ້າທີ່ຄວາມຮັບຜິດຊອບຂອງເຂົາເຈົ້າໃຫ້ເລິກເຊິ່ງ ເພື່ອກໍ່ ສ້າງພະນັກງານສືບທອດປ່ຽນ ແທນທີ່ມີຄຸນນະພາບ, ມີຄວາມຮັບຜິດຊອບໜ້າທີ່ການເມືອງຂອງພັກ-ລັດ ໃຫ້ມີຜົນສຳເລັດ, ອີກດ້ານໜຶ່ງ ກໍຕ້ອງເອົາໃຈໃສ່ປັບປຸງອົງການ ແລະ ພະນັກງານທີ່ເຮັດວຽກງານຈັດຕັ້ງໃຫ້ມີ ຄຸນນະພາບ ແລະ ເປັນເສນາທິການໃຫ້ຄະນະພັກຂັ້ນຕ່າງໆ.

ໂດຍ: ໂຊກທະວີໄຊ

(ຄັດຈາກວາລະສານອາລຸນໃໝ່ ສະບັບ 12/2019)

ຂ່າວທີ່ໄດ້ຮັບຄວາມນິຍົມ