ໜັງສືພິມ ປະຊາຊົນ

ກອງພັນທີ 2 ຕອນທີ 3 ຕໍ່ຈາກສະບັບກ່ອນ

ເຜີຍແຜ່ໂດຍ: ທ່ານ ວິໄລສັກ ສໍພາບມີໄຊ ເວລາ: 15/05/2020 09:45:10 ຈຳນວນຢ້ຽມຊົມ 2484 ຄັ້ງ

(ຕໍ່ຈາກສະບັບກ່ອນ)

- ພວກລູກພາກັນໄປໂພນສະຫວັນ ພຸ້ນຫວະ?
- ແມ່ນແລ້ວ!
ຄັນຊັ້ນພໍ່ຂໍຝາກເງິນຊື້ສາຍ ຢາງເອົາຊະນິດແລບນັ້ນດີ, ເອົາ ພັນແມັດ ພໍ່ຢາກເອົາເມືອສານ ມອງຖີ່!
- ຈ້າວ ພວກລູກຈະຫາຊື້ ຊ່ວຍດອກ!
ເວົ້າແລ້ວ ພໍ່ ສີດາ ຈົກເງິນ ຍື່ນໃຫ້ ນາງ ໂສພາ ຄືກັນກັບ ຍື່ນເງິນໃຫ້ຄົນໄທເຮືອນດຽວ. ແຕ່ຈາກນັ້ນ ພໍ່ເຖົ້າ ສີດາ ກໍພາ ໝູ່ຂອງເພິ່ນຂີ່ມ້າມຸ່ງໜ້າຫາສຳ ນັກງານກອງພັນທີສອງ. ສ່ວນ ພວກນາງ ໂສພາ ກໍແລ່ນລົດເຂົ້າຫາເມືອງໂພນສະຫວັນ ດ້ວຍລະດັບຄວາມໄວພໍປານ ກາງ, ຕະຫຼອດເສັ້ນທາງພໍ່ເຖົ້າ ທັງສາມລົມກັນຢ່າງເປີດເຜີຍ ໃຜຈະໄດ້ຍິນກໍຊ່າງ. ພໍ່ເຖົ້າ ສີດາ ເວົ້າຂຶ້ນວ່າ:
- ຄັນບໍ່ແມ່ນທະຫານໃນກອງພັນທີສອງຈ້າງຫົວແຕກ ເຮົາກໍບໍ່ມອບເງິນເປັນຮ້ອຍເປັນພັນໃຫ້ດອກ. ນີ້ຫຍັງພວກເຂົາສັດຊື່ຄື ລູກເຕົ້າໃນເຮືອນເຮົາ ຫວ່າງຫຼັງນີ້ເຂົາໄປຊື້ໄມ້ໄຜ່ຂອງເຮົາ, ເຮົາບອກໃຫ້ເຂົາຕັດເອົາຢ່າງຊອບໃຈ ອັດໜຶ່ງເຮົາກໍບໍ່ເອົານຳເຂົາ.
ເພິ່ນຜູ້ຂີ່ມ້າ ສີລານຖືໝວກ ອີ່ເກີ້ງ ໄດ້ຍິນແນວນັ້ນ ກໍເວົ້າ ສອຍຂຶ້ນທັນທີວ່າ:
- ເອີ! ເລື່ອງກົກໂພເກີດຂຶ້ນ ໃນສວນຂອງເຖົ້າມັນເປັນແນວ ໃດແທ້ລອງເວົ້າສູ່ຟັງແດ່ດູ?
ເພິ່ນຜູ້ຂີ່ມ້າສີແດງອາໍ່ ຄືກັນ ກັບມ້າຂອງພໍ່ເຖົ້າ ສີດາ, ຖືໝວກ ອີ່ໂບ ໄດ້ຍິນໝູ່ເວົ້າເຖິງເລື່ອງກົກ ໂພ ກໍຟ້າວຈັບກອກອອກຈາກປາກແລ້ວເວົ້າຂຶ້ນວ່າ:
- ແມ່ນແທ້ໄດ້ເວີຍ! ຄິດຢາກ ຖາມຕັ້ງແຕ່ພ້ອມກັນປັ້ນເຂົ້າ ເຊົ້າຢູ່ບ້ານໂຕນພຸ້ນລະ ແຕ່ຫາກ ລືມໄປເລື່ອງມັນເປັນແນວໃດແທ້ ຫວະເຮີຍ! ມັນເປັນແນວຄົນ ຊ່ານັ້ນແທ້ບໍ?
ພໍ່ ສີດາ ເອົາແພເຊັດສົບແປງໝວກສະໂນຢູ່ຫົວດີແລ້ວໄອອະແຮມສອງສາມເທື່ອ ເພື່ອໝາດຄໍ ແລ້ວເວົ້າຕໍ່ວ່າ:
- ມັນແມ່ນແທ້ໃດ໋ເວີຍ! ເຮົາກໍງຶດງໍ້ອັດສະຈັນແທ້ໂອ໋! ຫຼັງ ຈາກໃຫ້ອ້າຍນ້ອງໃນກອງພັນ ທີສອງ ໄປຕັດໄມ້ໃຜ່ໃນສວນ ເຮົາບໍ່ໄດ້ເຫິງພໍທໍ່ໃດ ເບ້ຍກົກ ໂພກໍຊະລືຂຶ້ນ ນັບເປັນພັນໆ ຕົ້ນພຸ້ນລະບໍ! ໂອຍ! ຈ່າ ຈ່າ! ຫົວເຮົາຂາວປານນີ້ເຮົາບໍ່ເຄີຍພໍ້ແນວນີ້ຈັກເທື່ອ ນີ້ບໍເພິ່ນວ່າພະເມດໄຕຈະລົງມາເກີດ! ແລ້ວ ແຜ່ນດິນຈະຮາບພຽງຄືກັນກັບ ໜ້າກອງໄຊ.
ເພິ່ນຜູ້ຖືໝວກອີເກີ້ງ ໄດ້ຍິນ ແນວນັ້ນກໍເວົ້າແຖມນຳທັນທີວ່າ:
- ແມ່ນແທ້ໃດ໋ເຖົ້າ, ອ້າຍ ນ້ອງກອງພັນທີສອງ ບໍ່ແມ່ນຂອງຫຼິ້ນໃດເຖົ້າເອີຍ! ມີຮອດ ມະຫາແປດ ມະຫາເກົ້າພຸ້ນເດີ! ມີມື້ໜຶ່ງເຮົາເຂົ້າໄປກິນເຝີຢູ່ຮ້ານ ເຂົ້າແກງເຈັກແປະຢູ່ລາດຮ່ວງ ເຫັນລົດເຈົ້າລາຊາຄະນະເມືອງຊຽງຂວາງ ເຮົານີ້ລະແລ່ນມາຈອດ, ແລ້ວເຫັນອ້າຍນ້ອງ ກອງພັນທີສອງ ສອງຄົນລົງຈາກລົດແລ້ວເຂົ້າຮ້ານເຂົ້າແກງ ນຳເພິ່ນ. ເຈົ້າລາຊາຄະນະຊື້ເຝີໃຫ້ ອ້າຍນ້ອງກິນຄົນລະຖ້ວຍ, ເຮົາກໍນັ່ງຄອກມອກຢູ່ໃກ້ຫັ້ນ ເພື່ອຟັງພວກເພິ່ນລົມກັນແກ້ອ້າຍນ້ອງບໍ່ຄາຈັກດີ້ເຖົ້າເອີຍ! ເຂົາຍົກພື້ນທຳລຳສູດອອກມາໄຫຼປານນ້ຳໂຕນຕາດ, ຈົນວ່າເຈົ້າລາຊາຄະນະອ້າປາກຕາກແຂ້ວຟັງອ້າຍນ້ອງເວົ້າໃດເຖົ້າ! ແຕ່ກ່ອນມີຫຼາຍຄົນໃສ່ຮ້າຍປ້າຍສີແນວລາວຮັກຊາດວ່າບໍ່ມີສາ ສະໜາລວມລູກລວມເມຍທ່າ ນັ້ນທ່ານີ້. ເຊົາເດີເຖົ້າເອີຍ! ຢ່າສູ່ໄປຟັງຄຳເວົ້າອັນບໍ່ເປັນສາ ເທດນັ້ນຕັ້ງທີ່ແທ້ແມ່ນເພິ່ນຜູ້ໃສ່ຮ້າຍປ້າຍສີເຂົານັ້ນເປັນຜູ້ລືມຮີດລືມຄອງແມ່ນບໍເຖົ້າ?
ເພິ່ນຜູ້ຖືໝວກອີໂບ ຈາມ ຟາດບາດໜຶ່ງແຮງເຕີບເຮັດໃຫ້ ມ້າເພິ່ນຕື່ນຄະໂຍງໄປເບື້ອງ ໜ້າ ຖ້າພໍ່ເຖົ້າ ສີດາ ທີ່ຂີ່ມ້າຮຽງ ກັນມາບໍ່ຊ້ວນໄວ້ທັນ ຮວ້າຍ ຢ້ານເພິ່ນເຫັນດິນແກ່ນຫຼາຍເຕີບຫັ້ນແລ້ວ ຫຼັງຈາກຮ້າຍມ້າທີ່ມັກຕື່ນຂອງເພິ່ນແລ້ວ ກໍອວ່າຍ ໜ້າໄປຫາເພິ່ນຜູ້ຖືໝວກອີ່ເກີ້ງແລ້ວໆ ເວົ້າວ່າ:
- ເຖົ້າເວົ້າຖືກໃຈເຮົາປັບບາດດຽວ! ແຕ່ກ່ອນເຮົາເອງກໍ ຫຼົງເຊື່ອ ຄຳໂຄສະນາບິດເບືອນຄວາມຈິງຂອງພວກໜ້າພະໃຈມານເຫຼົ່ານີ້. ເຮົາເຫັນຄັກທີ່ສຸດແມ່ນ ມື້ບຸນບ້ານເຮົາອ້າຍນ້ອງກອງພັນທີສອງພາກັນຮ້ອງອີມີນາ ສັກກາເລນະໄດ້ຄັກປານຫຍັງໄຫວ້ພະ ແລ້ວກໍພາກັນນັ່ງຟັ່ງເທດຟັງທຳຕອບມູ້ຕອບມອບ. ເບິ່ງຜູ້ໃດກໍລະມຸນລະມ່ອມໜ້າຮັກໜ້າແພງ. ສ່ວນພວກເພິ່ນ, ລາວບຸ້ຍສົບໄປຫາຄ້າຍທະຫານ ຝ່າຍຂວາແລ້ວ ເວົ້າຕໍ່ວ່າ: ບໍ່ຈັກ ກິນເຫຼົ້າເມົາສຸລາ, ສັບເພເຫໂລ ຢອກແສ້ພານສາວ ຕີຫົວໝາ ດ່າແມ່ເຈັກ ໂອຍ! ເວົ້າຫຼາຍຮາກ ຊິອອກ. ລາວຖົ່ມນ້ຳລາຍຈິດ! ຈິດ! ສອງສາມເທື່ອ ຈຶ່ງເວົ້າຕໍ່ວ່າ: ເຮົາເວົ້າແທ້ໃດ໋ເຖົ້າ! ບໍ່ແມ່ນຍ້ອງ ຜູ້ຖືກໃຈແລ້ວເວົ້າຮ້າຍໃຫ້ຜູ້ຕົນບໍ່ຊອບດອກເຖົ້າເອີຍ!
ພໍ່ເຖົ້າ ສີດາ ໄດ້ຍິນແນວນັ້ນ ກໍເວົ້າຂຶ້ນທັນທີວ່າ:
- ກໍຍ້ອນສາເຫດນັ້ນລະບໍ? ເຮັດບຸນຢູ່ບ້ານໃດ ເພິ່ນກໍໃສ່ສະ ຫຼາກເຖິງກອງພັນທີສອງໂລດ ແລະ ບຸນປາງໃດຄັນມີໜ້າກອງ ພັນທີສອງຢູ່ຫັ້ນແລ້ວ ບໍ່ມີເລື່ອງ ຂ້າຕີບີໂບຍກັນເກີດຂຶ້ນມີແຕ່ ຄວາມເປັນລະບຽບຮຽບຮ້ອຍດີ.
ພໍ່ເຖົ້າທັງສາມ ພາກັນຂີ່ມ້າ ຍ່າງໄປໂດຍບໍ່ໄດ້ລົມກັນຫຍັງຕ່າງຝ່າຍຕ່າງກໍລະບາຍຄວາມຄິດຂອງຕົນໄປຕາມຄວາມລະເມີຂອງຜູ້ເຖົ້າທີ່ຍາມໃດກໍຢາກເຫັນບ້ານເມືອງຢູ່ເຢັນເປັນສຸກໃຫ້ລູກຫຼານມີຄວາມອີ່ມໜຳສຳລານຍູທ່າງທຳບຸນກິນທານໄປຕາມຮີດສິບສອງຄອງສິບສີ່ຂອງບ້ານເມືອງ. ມິດງຽບໄປໄດ້ໄລຍະໜຶ່ງພໍ່ເຖົ້າ ສີດາ ຈຶ່ງອວ່າຍໜ້າໄປຫາເພິ່ນຜູ້ໝວດກອມຖື ໝວກອີ່ເກີ້ງ ແລ້ວເວົ້າວ່າ:
- ເວົ້າແລ້ວຄືມີແຕ່ຍ້ອງນໍເຖົ້າ?
- ຮວ້າຍ ເຮັດດີກໍຍ້ອງລະບໍ! ມັນບໍ່ແມ່ນແຕ່ເຮົານາຍ້ອງຮອດ ເຈົ້າບ້ານສະພານເມືອງຍ້ອງ!
- ບໍ່ແມ່ນເຫຼືອດເຖືອດແລ້ວ ແລ້ວບໍເຖົ້າ?
- ບໍ່ໄດ້ເຫຼືອເຖືອດ ເຫຼືອຖຽດ ຫຍັງດອກ. ຫວ່າງຫຼັງນີ້ຍາເຈົ້າ ເມືອງ ເມືອງແປກ ເວົ້າສູ່ເຮົາຟັງ ວ່າ: ໂອ! ກອງພັນທີສອງນີ້ດີແທ້ໃດ໋ຫວ່າງພວກເຂົາຢາກຕັ້ງສຳນັກເຂົານັ້ນ ໄດ້ໄປຂໍໃບອະນຸຍາດນຳແຂວງນຳເມືອງ ເພື່ອ ຕັດໄມ້ພວກເຂົາບໍ່ຕັດຊະຕັດ ຊາຍຄືພວກເພິ່ນນັ້ນໃດ໋, ພໍ່ເຖົ້າບຸ້ຍສົບໄປທາງຄ້າຍທະຫານຂອງ ຝ່າຍຂວາ ແລ້ວເວົ້າໄປວ່າ: ເຮົາເຊິເຊື່ອໝັ້ນແລ້ວວ່າ ບ້ານເມືອງຂອງພວກເຮົານີ້ແມ່ນພວກແນວ ລາວຮັກຊາດນີ້ລະຊິຊວ້ານຊູເອົາ ຈຶ່ງຈະໄດ້ເອກະລາດ ປະຊາທິປະໄຕ ນຳເພິ່ນເຖົ້າເອີຍ!
ພໍ່ເຖົ້າຄາບກອກທີ່ຖືໝວກ ອີ່ເກິ້ງ ມິດຢູ່ຄາວໜຶ່ງແລ້ວເວົ້າ ຕໍ່ພໍ່ເຖົ້າ ສີດາ ວ່າ:
- ທັງບ້ານທັງເມືອງ ໃຜກໍຮັກ ກໍແພງແຕ່ເພິ່ນຜູ້ຂະໜານນາມ ໂຕເອງວ່າ ແມ່ນກອງທັບແຫ່ງ ຊາດນັ້ນ, ເອົາຜູ້ສາວມາລໍ້ເອົາ ເງິນເອົາຄຳມາແຈ້ງເອົາຍົດສັກ ມາອອຍກໍບໍ່ໄດ້ເຂົາ ແລ້ວພັດ ເປັນເດືອດເປັນແຄ້ນເຕັ້ນແຮ້ງ ເຕັ້ນກາ ເຮັດກໍຢໍກ້ອງຢ້ອງຂັດ ຂວາງມ້າງເພເຖົ້າເອີຍ!
- ແມ່ນແທ້ໃດ໋ເຖົ້າ, ເພິ່ນຜູ້ ໜວດກອມເວົ້າຂຶ້ນດ້ວຍທ່າທີ ເອົາຈິງເອົາຈັງວ່າ: ຊາເຮົາໄດ້ ຍິນອີ່ຕາຈານເກດ ເວົ້ານັ້ນເຮົາ ຢ້ານເສິກນີ້ບໍ່ແລ້ວດອກເຖົ້າເອີຍ!
- ຫຶ! ອີ່ຕາ ຈານເກດໃດ? ເພິ່ນຜູ້ຄາກອກຖາມຂຶ້ນດ້ວຍຄວາມສົນໃຈ.
- ອ່າວ! ອີ່ຕາ ຈາເກດ ກໍແມ່ນກະໂຕຮ້ອຍເອກ ເກດສະໜາ ນັ້ນລະບໍ! ແຕ່ທາງນອກຄົນມັກເອີ້ນວ່າ ຈານເກດ ເຖົ້າເອີຍ!
- ໂອ! ອີ່ຕາ ເກດສະໜາ ໜ້າ ມ້າໝານັ້ນບໍ? ໂອຍ! ໃຜຊິບໍ່ຮູ້, ມັນໄປທາງໃດກໍມີແຕ່ຈີບຜູ້ສາວ ກັບໂຄສະນາເຮັດເສິກເຮົາໂລດ ຊັງນ້ຳໜ້າມັນຈົນບໍ່ຢາກເຫັນ ຮອດໜ້າ.
ພໍ່ເຖົ້າ ສີດາ ເຫັນວ່າການລົມ ກັນລະຫວ່າງພໍ່ເຖົ້າຄາບກອກກັບພໍ່ເຖົ້າໜວດກອມຢາກເຫຼືອດ ເຖືອດໄປແລ້ວເລີຍເວົ້າວ່າ:
- ລະວັງປາກລະວັງຄຳແດ່ເຖົ້າເອີຍ! ນຳໝູ່ນີ້ມີແຕ່ຄົນຂອງພວກມັນໝົດໃດ ໝໍເກດ ໄດ້ຍິນພັດຊິເດືອດຮ້ອນຍ້ອນໃດ໋, ນັ້ນເດສຳນັກກອງພັນທີສອງ ກາດາຍ!
ຢູ່ທີ່ຫ້ອງຮັບແຂກຂອງກອງ ພັນທີສອງ, ສະຫາຍທ້າວຕູ້, ສະຫາຍ ຈຳນຽນ ພ້ອມທັງຄະນະ ກອງພັນທີສອງສາມສະຫາຍ ຕ້ອນຮັບພີ່ນ້ອງລາວສູງທີ່ລົງມາ ຈາກພູແຄ ຊຶ່ງລວມມີພໍ່ເຖົ້າລໍບີ ແມ່ມູຊວາ ແລະ ນາງປາ. ພໍ່ເຖົ້າລໍບີ ເປັນຄົນສູງໂຄ່ງເຄ່ງໜ້າດູກ ປ່ອຍຜົມລອດອອກຈາກໝວກ ວ່ອມສີດຳມາທາງງ່ອນພໍເປັນແສວແວວ. ຄາບກອກກັ່ນຍາວເຮັດຕາຫິບຮີຮິ່ນຄວັນຢາອອກຈາກປາກຟັງລົດຊາດຂອງຢາສູບໃບໜາປູກທີ່ແຄມຫ້ວຍນ້ຳຟ້າພູແຄ ຢູ່ຢ່າງສຳລານຄືຈັ່ງວ່າ ບໍ່ຫວ່ງເຫດການໃດທັງໝົດສ່ວນ ແມ່ມູຊວາ ເປັນຄົນສູງໃຫຍ່ເນື້ອກາຍສົມບູນໃບໜ້າຍັງຂາວແດງ ຮອງໆ ຢູ່ຄືຜູ້ສາວແສງຕາໄວປານໄກ່ປ່າບະ! ແຕ່ເພິ່ນຍັງສາວ ຄືຈະເປັນປ້ອມສາຍຕາຂອງອ້າຍ ບ່າວພຸດໂທແລ້ວ. ເພິ່ນເອົາເຄືອ ກ້ວຍມັນສະເພົາ ແລະ ໝາກໄມ້້ ອື່ນໆ ອອກຈາກຕ່າງມ້າຂຶ້ນມາຢອງໄວ້ເທິງໂຕະຕໍ່ໜ້າສະຫາຍທ້າວ ຕູ້ ແລະ ອວ່າຍໜ້າໄປງຶກ ຫົວໃສ່ພໍ່ເຖົ້າ ລໍປີ ພໍ່ເຖົ້າ ລໍບີ ຊ້ຳພັດງຶກຫົວໃສ່ນາງ ປາ ແລ້ວ ເວົ້າວ່າ:
- ປາ! ຫຼານເວົ້າສາ! ຂ້ອຍເວົ້າ ພວກເພິ່ນຊິບໍ່ເຂົ້າໃຈ.
ນາງ ປາ ເປັນສາວຢູ່ໃນໄວ 18 ປີ ໃບໜ້າກົມໜ່ວຍໄຂ່ ຕາໃສຄີງ ກົມ ສ່ວນແພຄຽນຫົວສີດອກສະມັ່ງ ເກີນແມ່ນຊາດເຂົ້າກັນກັບໃບໜ້າອັນຂາວນວນ ພໍເປັນອຸ່ຍຫຸ່ຍຂອງນາງ. ນາງຍິ້ມຫົວລຸກຂຶ້ນເປັນສີອາຍໆ ຍ່າງຂຶ້ນໜ້າກ້າວໜຶ່ງ ກົ້ມຫົວລົງດ້ວຍທ່າທີສຸພາບ ແລ້ວເວົ້າດ້ວຍສຽງປາກໄທພວນອັນສົດໃສວ່າ:
- ນີ້! ແມ່ນຂອງຕ້ອນອັນເລັກ ນ້ອຍ ຊຶ່ງພີ່ນ້ອງລາວສູງພູແຄ ຝາກມາຕ້ອນກອງພັນທີສອງ, ບ້ານຫ່າງທາງໄກມາຍາກພວກ ເພິ່ນເອົາມາຫຼາຍບໍ່ໄດ້ຄັນແມ່ນ ພວກທ່ານມີເວລາ ຈົ່ງໄປຢາມ ພວກເຮົາແດ່ໄປທໍ່ໃດພວກເຮົາ ກໍລ້ຽງໄດ້.
ເວົ້າສຸດຄວາມນາງກົ້ມຫົວ ເອົາແພມົນສີຂາວອັດປາກດ້ວຍ ຄວາມອຽງອາຍ ແລ້ວຟ້າວກັບຄືນມານັ່ງບ່ອນເກົົ່າ, ແມ່ມູ ຊວາ ຍິ້ມຫົວຫຼຽວເບິ່ງລູກສາວ ດ້ວຍຄວາມພໍໃຈ. ສະຫາຍທ້າວ ຕູ້ ອວ່າຍໜ້າໄປຫາສະຫາຍ ຈຳນຽນ ຊຶ່ງເປັນຄະນະກອງພັນຜູ້ ໜຸ່ມກວ່າໝູ່ໃນທຳນອງເຕືອນ ວ່າ: ເຊີນສະຫາຍລຸກຂຶ້ນເວົ້າ ຕອບ. ສະຫາຍ ຈຳນຽນ ຕາງ ໜ້າອ້າຍເອື້ອຍນ້ອງທັງໝົດໃນ ກອງພັນສະແດງຄວາມກະຕັນ ຍູກະຕະເວທີຕໍ່ພີ່ນ້ອງລາວສູງ ພູແຄ ພ້ອມກັນກໍສະແດງຄວາມ ຂອບໃຈຕໍ່ພໍ່ ລໍບີ, ແມ່ ມູຊວາ ແລະ ນາງ ປາ ທີ່ໄດ້ອົດເສຍສະຫຼະເວລາອັນມີຄ່າມາຢ້ຽມຢາມກອງພັນທີສອງ ແລະ ໃຫ້ຄຳໝັ້ນສັນຍາວ່າ ອ້າຍເອື້ອຍນ້ອງພາຍໃນກອງພັນທຸກຄົນຈະເຊີດຊູຄວາມມີສະຕິລະວັງ ຕົວກຽມພ້ອມຢູ່ທຸກເວລາ ເພື່ອ ເຮັດຫຼ້ອນໜ້າທີ່ ຊຶ່ງຊາດ ແລະ ປະຊາຊົນໄດ້ມອບໝາຍໃຫ້ສົມ ກັບເປັນລູກຮັກຫຼານແພງຂອງພໍ່ແມ່ປະຊາຊົນຢ່າງແທ້ຈິງ. ສະ ຫາຍ ຈຳນຽນ ເວົ້າດ້ວຍສຽງ ປາກອັນເສາະໃສຂອງລູກຊາຍ ລາວໃຕ້, ພໍສະຫາຍ ຈຳນຽນ ເວົ້າສຸດ ສະຫາຍ ທ້າວ ຕູ້ ກໍ ຖາມດ້ວຍພາສາລາວສູງ ວ່າ:
- ສ່ຽວ ລໍບີ ແລະ ແມ່ ມູຊວາ ເຂົ້າໃຈຄຳເວົ້າຂອງເພິ່ນຕິ? ພໍ່ເຖົ້າ ລໍບີ ມືນຕາຂຶ້ນເຕັມວົງຈັບກອກອອກຈາກປາກ ແລ້ວເວົ້າດ້ວຍພາສາລາວສູງວ່າ:
- ບໍ່ຮູ້ຄວາມເວົ້າຄັກປານໃດ ແຕ່ເຂົ້າໃຈຢູ່ນີ້! ພໍ່ເຖົ້າ ລໍບີ ຊີ້ໃສ່ໜ້າເອິກຂອງຕົນແລ້ວເວົ້າຕໍ່, ພວກທ່ານຢ່າລືມຕອນດິນບ່ອນຕົນເຄີຍຢູ່ຢ່າລືມອູ່ບ່ອນຕົນເຄີຍນອນມິດຢູ່ຄາວໜຶ່ງ ພໍ່ເຖົ້າ ລໍບີ ຈຶ່ງສັກສາຍຕາໃສ່ສະ ຫາຍທ້າວ ຕູ້ ແລ້ວວ່າ: ຄືໄດ້ຍິນຂ່າວເປົົ່າປີວໄປຮອດບ້ານພວກ ເຮົາພຸ້ນວ່າ ພວກທ່ານຍັງຈະຮັບເອົາແພສີເຫຼື້ອມຄືກັບຕີນສິ້ນຜູ້ສາວໄທພວນມາຕິດໃສ່ບ່າຊັ້ນບໍ?
ສະຫາຍ ທ້າວ ຕູ້ ຍິ້ມຫົວ ແລ້ວ ຖາມດ້ວຍສີໜ້າຍິ້ມແຍ້ມ ວ່າ:
- ສ່ຽວ ເຫັນດີໃຫ້ພວກເຮົາ ຮັບເອົາບໍ?
(ອ່ານຕໍ່ສະບັບໜ້າ)