ທີມງານຄົ້ນຄວ້າໄດ້ສຶກສາຜູ້ໃຫຍ່ 64 ຄົນທີ່ມີອາການ metabolic syndrome ຊຶ່ງເປັນປັດໄຈສ່ຽງຕົ້ນຕໍຕໍ່ການເປັນພະຍາດເບົາຫວານ ແລະ ພະຍາດຫົວໃຈ, ເປັນເວລາ 6 ເດືອນ. ໂດຍແບ່ງຜູ້ເຂົ້າຮ່ວມອອກເປັນສອງກຸ່ມ: ກຸ່ມໜຶ່ງໃຫ້ຫຼຸດເວລານັ່ງລົງ 30 ນາທີຕໍ່ມື້ໂດຍການເພີ່ມເວລາຢືນ ຫຼື ເຮັດກິດຈະກຳເບົາໆໃນຊີວິດປະຈຳວັນ, ໃນຂະນະທີ່ອີກກຸ່ມໜຶ່ງໃຫ້ນັ່ງໂດຍບໍ່ໄດ້ເຄື່ອນໄຫວຕະຫຼອດມື້.
ຫຼັງຈາກຫົກເດືອນ, ຜູ້ທີ່ຫຼຸດເວລານັ່ງລົງຫຼາຍກວ່າ 30 ນາທີຕໍ່ມື້ ພົບວ່າຄວາມສາມາດໃນການເຜົາຜານໄຂມັນດີຂຶ້ນ ແລະ ຄວາມຍືດຍຸ່ນຂອງລະບົບເຜົາຜານກໍດີຂຶ້ນ, ເມື່ອທຽບກັບກຸ່ມທີ່ນັ່ງຢູ່ຕະຫຼອດມື້.
ຄວາມຍືດຍຸ່ນຂອງລະບົບເຜົາຜານແມ່ນຄວາມສາມາດຂອງຮ່າງກາຍໃນການສະຫຼັບແຫຼ່ງພະລັງງານລະຫວ່າງຄາໂບໄຮເດຣດ ແລະ ໄຂມັນ ໄດ້ຢ່າງມີປະສິດທິພາບ. ເມື່ອຄວາມສາມາດນີ້ຫຼຸດລົງ, ຈະເຮັດໃຫ້ລະດັບນ້ຳຕານ ແລະ ໄຂມັນໃນເລືອດສູງຂຶ້ນ ຊຶ່ງເພີ່ມຄວາມສ່ຽງຂອງພະຍາດກ່ຽວກັບລະບົບເຜົາຜ່ານຕ່າງໆ.
ທ່ານ ຕາຣຸ ແກຊະເວດ ນັກຄົ້ນຄວ້າຈາກມະຫາວິທະຍາໄລ Turku ອະທິບາຍວ່າ: ການເພີ່ມກິດຈະກຳປະຈຳວັນເລັກໆນ້ອຍໆເຊັ່ນ: ຢືນລົມໂທລະສັບ ຫຼື ຍ່າງໄລຍະສັ້ນໆ, ກໍສາມາດປັບປຸງສຸຂະພາບການເຜົາຜານໄດ້.
ນັກຄົ້ນຄວ້າເນັ້ນໜັກວ່າ: ຜົນປະໂຫຍດຂອງການຫຼຸດຜ່ອນເວລານັ່ງແມ່ນມີຄວາມສຳຄັນຫຼາຍ ໂດຍສະເພາະສຳລັບຜູ້ທີ່ບໍ່ເຄື່ອນໄຫວທາງຮ່າງກາຍ, ມີນ້ຳໜັກເກີນ ແລະ ມີຄວາມສ່ຽງສູງຕໍ່ການເປັນພະຍາດ.
ນັກຄົ້ນຄວ້າຍັງແນະນຳເພີ່ມຕື່ມວ່າ: ພວກເຮົາຈະໄດ້ຮັບຜົນປະໂຫຍດທີ່ຫຼາຍຂຶ້ນ ໂດຍການເພີ່ມກິດຈະກຳທາງດ້ານຮ່າງກາຍທີ່ມີຄວາມເຂັ້ມຂຸ້ນປານກາງເປັນເວລາ 2 ຊົ່ວໂມງເຄິ່ງຕໍ່ອາທິດ.
ຄໍາເຫັນ