ທັງນີ້, ອາຊີແມ່ນທະວີບທີ່ມີແຜ່ນດິນຂະໜາດໃຫຍ່ທີ່ສຸດ ຂະຫຍາຍໄປສູ່ພາກພື້ນອາກຕິກ ແລະ ມີຄວາມຮ້ອນຂຶ້ນໄວກວ່າສອງເທົ່າຂອງຄ່າສະເລ່ຍທົ່ວໂລກ, ເນື່ອງຈາກອຸນຫະພູມເທິງໜ້າດິນເພີ່ມຂຶ້ນສູງກວ່າອຸນຫະພູມໃນມະຫາສະໝຸດ.
ໃນປີ 2024, ຄື້ນຄວາມຮ້ອນໄດ້ປົກຄຸມມະຫາສະໝຸດຫຼາຍແບບບໍ່ເຄີຍມີມາກ່ອນ ແລະ ອຸນຫະພູມເທິງໜ້ານໍ້າທະເລຍັງຢູ່ໃນລະດັບສູງສຸດເຊັ່ນດຽວກັນ. ໂດຍອັດຕາການຮ້ອນຂຶ້ນຂອງໜ້ານໍ້າທະເລໃນອາຊີແມ່ນ 0.24 ອົງສາຕໍ່ທົດສະວັດ ຊຶ່ງຄິດເປັນເກືອບສອງເທົ່າຂອງຄ່າສະເລ່ຍທົ່ວໂລກ.
ນອກຈາກນັ້ນ, ມະຫາສະໝຸດສ່ວນໃຫຍ່ໃນອາຊີ ກໍໄດ້ຮັບຜົນກະທົບຈາກຄື້ນຄວາມຮ້ອນໃນທະເລທີ່ຮຸນແຮງ ຫຼື ຮຸນແຮງທີ່ສຸດ ນັບແຕ່ເລີ່ມມີການບັນທຶກໃນປີ 1993, ໂດຍສະເພາະໃນພາກເໜືອຂອງມະຫາສະໝຸດອິນເດຍ, ເຂດມະຫາສະໝຸດທີ່ມີຊາຍແດນຕິດກັບຍີ່ປຸ່ນ, ທະເລເຫຼືອງ ແລະ ທະເລຈີນຕາເວັນອອກ.
ບົດລາຍງານລະບຸຕື່ມວ່າ: ການລະລາຍຂອງນ້ຳກ້ອນສ່ວນໃຫຍ່ໃນພາກພື້ນພູເຂົາສູງຂອງອາຊີໃນໄລຍະຫຼາຍສິບປີທີ່ຜ່ານມາສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ລະດັບນໍ້າທະເລ, ວົງຈອນນໍ້າຂອງພາກພື້ນ ແລະ ເຫດການອັນຕະລາຍຕ່າງໆເຊັ່ນ: ໄພນໍ້າຖ້ວມ.
ທ່ານນາງ ເຊເລສ ເຊົາໂລ ເລຂາທິການໃຫຍ່ ອົງການອຸຕຸນິຍົມວິທະຍາໂລກ (WMO) ກ່າວວ່າ: ບົດລາຍງານສະຖານະການດິນຟ້າອາກາດໃນອາຊີ ໄດ້ເນັ້ນໃຫ້ເຫັນເຖິງການປ່ຽນແປງຂອງຕົວຊີ້ວັດສະພາບອາກາດທີ່ສຳຄັນເຊັ່ນ: ອຸນຫະພູມໜ້າດິນ, ມວນນ້ຳກ້ອນ ແລະ ລະດັບນ້ຳທະເລ ຊຶ່ງຈະສົ່ງຜົນກະທົບຢ່າງໃຫຍ່ຫຼວງຕໍ່ສັງຄົມ, ເສດຖະກິດ ແລະ ລະບົບນິເວດໃນພາກພື້ນ.
ຄໍາເຫັນ