 |
ທ່ານ ບຸນຕາ ອ່ອນນາວົງ ມີຄຳເຫັນບາງຈຸດວ່າ: ສສຊ ຫຼາຍທ່ານໄດ້ສະເໜີໃຫ້ກະຊວງ ຍທຂ ເຮັດທາງດ່ວນ ແຕ່ຕົວຈິງແລ້ວຈຳນວນປະລິມານການສັນຈອນຢູ່ ສປປ ລາວ ພວກເຮົາຍັງບໍ່ທັນພຽງພໍ ສຳລັບການເຮັດທາງດ່ວນທີ່ມີກຳໄລເກັບຄືນໃນໄລຍະເວລາທີ່ສັ້ນໄດ້ເຊັ່ນ: ທາງດ່ວນວຽງຈັນ-ວັງວຽງ ປັດຈຸບັນປະລິມານການສັນຈອນກໍບໍ່ຮອດເຄິ່ງໜຶ່ງ, ປັດຈຸບັນກອງທຶນທາງທີ່ພວກເຮົາເວົ້າກັນ 800 ຕື້ກີບ, ຂັ້ນຕອນການອອກອະນຸມັດກິນເວລາ 119 ວັນເລີ່ມຈາກກະຊວງ ຍທຂ, ກະຊວງການເງິນ, ກະຊວງແຜນການ ແລະ ການລົງທຶນ ແລະ ສະພາແຫ່ງຊາດ, ຫວັງວ່າການໂຮມກະຊວງແຜນການ ແລະ ການລົງທຶນ ເຂົ້າກັບກະຊວງການເງິນຈະເຮັດໃຫ້ຂັ້ນຕອນດັ່ງກ່າວໄວຂຶ້ນ, ຄືດັ່ງທີ່ທ່ານລັດຖະມົນຕີກະຊວງ ຍທຂ ລາຍງານພວກເຮົາມີເສັ້ນທາງສັນຈອນເກືອບ 60 ພັນກິໂລແມັດ, ໃນນີ້ມີ 6 ປະເພດເສັ້ນທາງ ແຕ່ຄວາມອາດສາມາດໃນການບູລະນະ ຮັກສາ ເສັ້ນທາງພວກເຮົາບໍ່ເຖິງ 30% ບວກກັບອັດຕາເງິນເຟີ້ເໜັງຕີງຕ່າງໆເຮັດໃຫ້ປັດຈຸບັນບໍ່ສາມາດສ້ອມແປງທາງໄດ້ຮອດ 20%, ສາເຫດໜຶ່ງ ໄລຍະຜ່ານມາພວກເຮົາເຮັດທາງແມ່ນສຸມໃສ່ເຊື່ອມຈອດນະຄອນຫຼວງວຽງຈັນຫາບັນດາແຂວງ, ແຂວງຫາເມືອງ, ເມືອງຫາບ້ານເປົ້າໝາຍ ໄດ້ເຮັດສຳເລັດໜ້າທີ່ການເມືອງແລ້ວ, ສອງ ຕາໜ່າງເສັ້ນທາງທີ່ພວກເຮົາມີບໍ່ເປັນລະບົບຮັບໃຊ້ຈຸດປະສົງການຄ້າ ແລະ ໂລຈິສຕິກມີທັງເສັ້ນນ້ອຍ-ເສັ້ນໃຫຍ່ ມາດຕະຖານບໍ່ຄືກັນ ຮັບນໍ້າໜັກແຕກຕ່າງກັນ, ການຂົນສົ່ງເສັ້ນນ້ອຍໄປ-ຫາເສັ້ນໃຫຍ່ຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ມີການເປ່ເພຄືທີ່ເປັນຢູ່ໃນປັດຈຸບັນ, ສາມ ຍັງບໍ່ທັນມີນິຕິກຳ ແລະ ເຄື່ອງມືທັນສະໄໝໃນການຄຸ້ມຄອງ ແລະ ຂຸດຄົ້ນລາຍຮັບ-ຊັບສິນຄົມມະນາຄົມຂົນສົ່ງ ພາໃຫ້ເສຍໂອກາດຫຼາຍສົມຄວນ, ສີ່ ສັງຄົມໄດ້ຕັ້ງຄຳຖາມຫຼາຍ ພັກ-ລັດເກັບເງິນຄ່າທາງແລ້ວຄືບໍ່ມີເງິນມາແປງທາງໃຫ້ມັນດີ.
ປັດຈຸບັນພວກເຮົາມີຍານພາຫະນະລົດທີ່ຂຶ້ນທະບຽນແລ້ວ 2,8 ລ້ານຄັນ ແຕ່ໃນຕົວຈິງບໍ່ຮູ້ວ່ານໍາໃຊ້ໄດ້ຈັກຄັນ, ເສຍພັນທະໃຫ້ພາກລັດໄດ້ບໍ່ເຖິງ 20%. ສະນັ້ນ, ເຮັດໃຫ້ເກັບໄດ້ບໍ່ເຕັມເມັດ ເຕັມໜ່ວຍ. ເພື່ອແກ້ໄຂບັນຫາດັ່ງກ່າວ, ຄະນະປະຈຳສະພາແຫ່ງຊາດໄດ້ອະນຸມັດການຄຸ້ມຄອງພາຫະນະ ແລະ ການຂົນສົ່ງຄົບວົງຈອນໃນທ້າຍປີ 2024, ພາຍຫຼັງທີ່ໄດ້ກະກຽມສຶກສາມາເກືອບ 5 ປີ ເປັນໂຄງການ ພີດີພີ ຮູບແບບໜຶ່ງ ບໍ່ເວົ້າສະເພາະເສັ້ນທາງ ຊຶ່ງເປັນໂຄງການທາງອ້ອມ ມີອາຍຸສຳປະທານ 20 ປີ ລົງທຶນ 500 ລ້ານໂດລາ, ຄາດຄະເນຈະໄດ້ 70 ລ້ານໂດລາຕໍ່ປີ ຫວັງວ່າຈະປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນການຮັກສາເສັ້ນທາງເພີ່ມຂຶ້ນ. ໃນຈຳນວນລົດ 2,8 ລ້ານຄັນພວກເຮົາເກັບລາຍຮັບໄດ້ 12 ລ້ານໂດລາ ຖືວ່າພວກເຮົາເສຍລາຍໄດ້ໄປເກືອບ 50 ລ້ານໂດລາໃນແຕ່ລະປີ.
ໄລຍະຜ່ານມາພວກເຮົາເກັບຄ່າທາງໂດຍການເພີ່ມໃສ່ຄ່ານໍ້າມັນເຊື້ອໄຟ ຊຶ່ງເຫັນວ່າບໍ່ມີຄວາມເໝາະສົມ ເພາະວ່າລົດນ້ອຍ-ລົດໃຫຍ່ກະເສຍຄ່າທາງຄືກັນ ຜູ້ຊື້ນໍ້າມັນໄປໃຊ້ເພື່ອຈຸດປະສົງອື່ນເຊັ່ນ: ໃສ່ຈັກໄຖນາ, ໂຮງຈັກ, ໂຮງງານກໍແມ່ນເສຍຄ່າທາງຖືວ່າບໍ່ເໝາະສົມ, ສະຫຼຸບແລ້ວການກໍ່ສ້າງ ແລະ ປັບປຸງໂຄງລ່າງພື້ນຖານຄົມມະນາຄົມຂົນສົ່ງຂອງ ສປປ ລາວ ໃນໄລຍະຜ່ານມາເພື່ອແກ້ໄຂສະເພາະໜ້າໃຫ້ສັງຄົມໄດ້ຊົມໃຊ້ທາງໄປມາ ຫາສູ່, ທ່ອງທ່ຽວເຂົ້າເຖິງການບໍລິການສັງຄົມຕ່າງໆ ແຕ່ພວກເຮົາບໍ່ໄດ້ວາງແຜນແຕ່ຫົວທີ ທາງເສັ້ນໜຶ່ງທີ່ກໍ່ສ້າງ ແລະ ປັບປຸງແລ້ວຈະເອົາເງິນມາແຕ່ໃສເພື່ອໃຫ້ມັນມີສະພາບດີຄືເກົ່າ.
ຕໍ່ກັບນະໂຍບາຍຊຸກຍູ້ສົ່ງເສີມການກໍ່ສ້າງ ແລະ ສ້ອມແປງທາງໃນໄລຍະໃໝ່ ຊຶ່ງເຫັນວ່າຈະສາມາດຫຼຸດມູນຄ່າການກໍ່ສ້າງຫຼາຍກວ່າ 17% ເຫັນວ່າເປັນການລິເລີ່ມທີ່ດີ ໃນເງື່ອນໄຂທີ່ທຸກຢ່າງມີຄວາມສະຖຽນ, ບາງບົດຮຽນຂອງສາກົນເພິ່ນຈະລົງເລິກຕື່ມອີກໃນ 3 ຮູບແບບຂອງການບູລະນະຮັກສາເສັ້ນທາງເຊັ່ນ: ວິທີທີ່ໜຶ່ງເກັບຄ່າທົດແທນຄືນມູນຄ່າກໍ່ສ້າງ ແລະ ສ້ອມແປງ, ວີທີທີ່ສອງເອົາຄ່າຫຼຸ້ຍຫ້ຽນຂອງພາຫະນະມາຄິດໄລ່, ວິທີທີ່ສາມ ການເກັບຄ່າບູລະນະທາງໂດຍການລົງທຶນຂອງລັດ ເປັນທາງເລືອກທີ່ໄດ້ຈ່າຍຖຶກທີ່ສຸດ ແຕ່ວ່າເຮົາຈະເກັບໄປຍາວໆ ຕໍ່ບັນຫາດັ່ງກ່າວ ສະເໜີໃຫ້ລັດຖະບານພິຈາລະນາລົງເລິກຕື່ມ ນອກຈາກການໃຫ້ນະໂຍບາຍໃນ 67% ນີ້ ມີວິທີອື່ນທີ່ຍືນຍົງ ແລະ ຍາວນານອີກບໍ.
ທ່ານ ຄຳດີ ວົງລ້ອມ ສສຊ ເຂດເລືອກຕັ້ງທີ 4 ແຂວງອຸດົມໄຊ ໄດ້ມີຄຳເຫັນແລກປ່ຽນຕໍ່ນະໂຍບາຍຊຸກຍູ້ສົ່ງເສີມການກໍ່ສ້າງ ແລະ ສ້ອມແປງທາງວ່າ: ຢາກໃຫ້ພາກສ່ວນກ່ຽວຂ້ອງມີມາດຕະການເຂັ້ມງວດຕື່ມກ່ຽວກັບການຄຸ້ມຄອງລົດບັນທຸກໜັກ ເປັນສາເຫດເຮັດໃຫ້ເສັ້ນທາງເປ່ເພຫຼາຍ, ສະເໜີໃຫ້ລັດຖະບານຄົ້ນຄວ້າການຊົດເຊີຍຕໍ່ເນື້ອທີ່ດິນຂອງປະຊາຊົນທີ່ໄດ້ຮັບຜົນກະທົບຈາກໂຄງການກໍ່ສ້າງເສັ້ນທາງລົດໄຟລາວ-ຈີນ ເຖິງແມ່ນວ່າຈະເປີດນໍາໃຊ້ມາຫຼາຍປີ ແຕ່ການຊົດເຊີຍຍັງບໍ່ທັນສຳເລັດຢູ່ໃນ 3 ເມືອງ 74 ຈຸດ ມູນຄ່າ 7 ຕື້ກວ່າກີບຂອງເຂດເລືອກຕັ້ງທີ 4 ຂໍໃຫ້ລັດຖະບານຄົ້ນຄວ້າພິຈາລະນາຕື່ມ.
ຂ່າວ: ພູວັນ, ພາບ: ສຸກສະຫວັນ
ຄໍາເຫັນ