ກະຊວງດັ່ງກ່າວລະບຸວ່າ: ເຊື້ອໄວຣັດນີ້ສາມາດເຮັດໃຫ້ເດັກອ່ອນ, ເດັກນ້ອຍ, ຜູ້ອາຍຸສູງທີ່ມີອາຍຸ 65 ປີຂຶ້ນໄປ ເຈັບປ່ວຍໜັກ ຫຼືຜູ້ທີ່ມີລະບົບພູມຕ້ານທານທີ່ອ່ອນແອ. ໂດຍນີ້ບໍ່ແມ່ນເຊື້ອໄວຣັດຊະນິດໃໝ່ ຍ້ອນວ່າຖືກກວດພົບຄັ້ງທຳອິດໃນປີ 2001 ໃນປະເທດໂຮນລັງ. ສ່ວນກໍາປູເຈຍ ກວດພົບພະຍາດນີ້ໃນເດັກນ້ອຍຫຼາຍຄົນ ລະຫວ່າງປີ 2007 ຫາ 2009.
ພະຍາດນີ້ຢູ່ກຳປູເຈຍບໍ່ຮ້າຍແຮງເທົ່າກັບໄຂ້ຫວັດໃຫຍ່ ເພາະອາກາດບໍ່ໄດ້ໜາວຫຼາຍ ແລະເດັກນ້ອຍທີ່ຕິດເຊື້ອເກືອບທຸກຄົນຫາຍດີໄດ້,ກະຊວງດັ່ງກ່າວລະບຸຕື່ມວ່າ:ຜູ້ທີ່ຕິດເຊື້ອສ່ວນໃຫຍ່ມີອາການບໍ່ຮຸນແຮງ ແຕ່ເດັກນ້ອຍທີ່ຕິດເຊື້ອປະມານ 6-16%ອາດຈະພັດທະນາອາການເປັນພະຍາດຫຼອດລົມຝອຍອັກເສບ ຫຼືປອດອັກເສບ.ເຊື້ອໄວຣັດນີ້ແຜ່ລາມຜ່ານລະອອງຝອຍ ຫຼື ລະອອງລອຍຈາກການໄອ, ຈາມ ລວມທັງການສຳຜັດໃກ້ຊິດຫຼືຢູ່ໃນສະພາບແວດລ້ອມທີ່ມີການຕິດເຊື້ອໄວຣັດນີ້ ຊຶ່ງມີໄລຍະຟັກຕົວ 3-6 ມື້.
ກະຊວງດັ່ງກ່າວ ແນະນຳວິທີປ້ອງກັນການແຜ່ລະບາດຂອງພະຍາດແລະ ອາການເຈັບປ່ວຍໃນລະບົບທາງເດີນຫາຍໃຈອື່ນໆ ໄດ້ແກ່ການຮັກສາສຸຂະອະນາໄມໃຫ້ດີ, ໃສ່ໜ້າກາກອະນາໄມໃນພື້ນທີ່ທີ່ມີຄົນຫຼາຍ ແລະ ແອອັດ, ຮັກສາໄລຍະຫ່າງທາງສັງຄົມ, ລ້າງມືເລື້ອຍໆ ແລະຫຼີກລ່ຽງພື້ນທີ່ທີ່ມີຄົນຫຼາຍ, ແອອັດ ຫາກເປັນໄປໄດ້.
ຄໍາເຫັນ